KINDEREN KRIJGEN, ZO MOEILIJK KON DAT TOCH NIET ZIJN.

Herken je dit?

Zelfs de kleinste dingen leveren strijd op. Aankleden, haren kammen, eten, tandenpoetsen, opruimen, slapen gaan, huiswerk opdrachten maken. De zenuwen lopen al door je lijf als je weet dat er zo’n moment aan zit te komen. Het enige wat je wilt is dat je kind gewoon luistert, is dat te veel gevraagd? Je neemt een hap lucht en verwoordt duidelijk de opdracht, want zover ben je al gekomen. Je geeft duidelijke concrete opdrachten zonder verbinding en affectie. Door de jaren heen heb je veel manieren geprobeerd van engelen geduld tot schreeuw uitbarstingen. Het enige wat het je tot nu toe heeft opgeleverd is een snel groeiende afstand tussen jezelf en je kind met veel verdriet als bonusmateriaal.

Je kijkt naar je kind en voelt een sterk gevoel van frustratie. Opgebouwde frustratie van de afgelopen jaren. Jaren die veel strijd hebben gekend tussen jou en je kind. Na de geboorte was het snel duidelijk. Jij was meer tijd en energie aan je kind kwijt dan de ouders om je heen. De problemen zijn met het verstrijken van de tijd ernstiger geworden. Je ligt wakker voor wat de toekomst jou zou brengen. Je vraagt jezelf af wanneer de dag zal komen dat je bang zal zijn voor je eigen vlees en bloed. Het brengt je op het punt van wanhoop. Lef en liefde geven je kracht om vol te houden. In je achterhoofd weet je dat het zo echt niet langer kan!

Natuurlijk zeg je niet letterlijk dat je een groeiende afkeer voelt tegenover je kind! Dat doe je immers niet! Maar de emotionele belasting maakt dat haast onmogelijk. Lieftallige woorden komen niet meer over je lippen. Jij en je kind zitten in een negatieve spiraal. Jullie lijken wel een chemische reactie bij elkaar op te wekken.

Twijfel over jezelf in de rol als ouderschap is vaker aanwezig dan je lief is. De strijd waarin je met je kind verwikkelt bent geraakt put je uit. Je gaat de strijd uit de weg door je kind in alles zijn zin te geven. De grenzen van je opvoeding vervagen en daarmee groeit je onzekerheid. Doe je wel het juiste, heeft mijn opvoeding negatief effect op de volwassene die mijn kind later gaat worden? Is mijn kind niet beter af bij iemand anders? Je hebt steeds vaker moeite met tot rust komen, je energie is op, het beïnvloed je eigen gemoedsrust en plezier in het leven. Je voelt je machteloos, onbegrepen en bovenal gefaald als ouder. Toch ben je een kei in het verbergen ervan voor de buitenwereld. De vraag is echter hoe lang ga je het nog volhouden?

Alles doet je denken aan de tijd waarin jezelf kind was. Je herkent de worsteling die je eigen kind ondergaat. Dat maakt alles extra belastend en haast ondraagbaar. Je herkent het zo goed, maar bent niet in staat om er verandering in te brengen. Dat is de druppel, je weet dat het tijd is om naar jezelf en jouw gezin te kijken voordat het te laat is.

Wat als je er niets aan doet?

Je hele gezin zal niet meer ontkomen aan de groeiende negatieve emoties. Je zal opzoek gaan naar een manier invloed te krijgen over de allesomvattende emoties. Je weet alleen niet hoe en zal meer en meer verzanden in wanhoop. Gevolgen zullen niet te overzien zijn. Wat je vandaag nog een strijd noemt zullen dan kleine meningsverschillen lijken. De kloof tussen jou en je kind zal voorgoed zijn. Je partner trekt zich terug van het gezin door zich te verstoppen in zijn werk. Of neemt de beslissing voorgoed weg te gaan. Fysieke escalaties zullen dagelijks kost zijn. Je kind heeft de regie over het hele gezin en zal dreigen met geweld of zelf verwonding als het zijn zin niet krijgt. Huiselijk geweld zal het toekomst beeld zijn voor het gezin wat je zo’n warm hart toedraagt. Je durft jezelf niet meer in de ogen te kijken. Je verstopt je voor de buitenwereld in diepe, diepe eenzaamheid met dagelijkse emotionele en fysieke mishandelingen. Mits je nu geen actie onderneemt.

Hoe zou het voor je zijn als…

• je begrijpt waar het gedrag van je kind vandaan komt.
• de dagelijkse ruzies verleden tijd zijn.
• jij je kind kan helpen met de diepe emoties.
• het je lukt om in gesprek te blijven.
• je grenzen stelt op een rustige manier.
• je met liefdevolle ogen naar je kind kan kijken.